Wszystko wskazywało na to, że niestety będziemy zmuszeni przegapić kolejną edycję Najedzeni Fest (zabrakło nas dwóch „małych” edycjach śniadaniowej i nowalijkowej). Jednak wydarzenie, dla którego planowaliśmy opuścić Kraków w ten weekend, odwołano więc plan na niedzielne przedpołudnie był prosty: do Forum marsz! Najlepiej z rana, na śniadanie, kiedy jeszcze nie ma tłumów.
(więcej…)
W ostatni weekend maja, Widelec zabrał mnie na wycieczkę do Czorsztyna. Noclegi wykupił w hotelu Kinga, położonym niedaleko ruin zamku i jeziora, a prowadzonym przez Hindusa. To, co ucieszyło mnie bardziej niż basen, sauna czy jacuzzi, to wiadomość, że w kuchni hotelowej rządzi również rodowity mieszkaniec Indii. Przy pierwszej okazji postanowiliśmy zapoznać się z umiejętnościami „mistrza kuchni indyjskiej z hotelu Inter Continental z Dubaju” (cytat za stroną hotelu).
Mimo niesprzyjających warunków pogodowych wybrałam się dziś na pierwszą edycję Małe Najedzeni Fest, która odbywała się pod hasłem „Kipi kasza, kipi groch” i miała dowieść, „że kasze i warzywa strączkowe są niesłusznie zapomnianymi produktami w naszej kuchni”. Impreza miała miejsce w pomieszczeniach palarni kawy Coffee Proficiency na terenie dawnych Zakładów Miraculum na Zabłociu.
(więcej…)
W dniu, w którym postanowiliśmy jeść śniadanie w Nova Resto Bar nikt jeszcze o zimie nie myślał, a słoneczna pogoda zachęcała do weekendowych spacerów (oczywiście poza Krakowem, z dala od smogu). Przy obecnych mrozach nie odważylibyśmy się chyba zasiąść na tarasie, który stał się przyjemnym miejscem na spożywanie posiłków, od czasu, kiedy decyzją sanepidu wprowadzono tam zakaz palenia. Nasze odwiedziny wypadły w pierwszy dzień obowiązywania zakazu, więc w powietrzu unosił się jeszcze nieprzyjemny zapach.
(więcej…)
Dziś ostatni wpis o Berlinie. Kilka słów o miejscach, które udało nam się odwiedzić w czasie, kiedy nie opychaliśmy się bratwurstami i innymi kiełbasami. Prawie wszystkie znajdują się w pobliżu Simon-Dach-Straße, przy której znajdował się nasz apartament. I szczerze mówiąc moglibyśmy spędzić chyba z miesiąc w tej okolicy żywiąc się za każdym razem w innym miejscu. Istny raj!
W ostatnie weekend zdecydowaliśmy się przetestować kolejne miejsce honorujące kartę LOOKMap. Wybór padł na stosunkowo nową kawiarnię o dziwnej nazwie „Luigi 1930„. Jak się później okazało, nazwa ta pochodzi od mieszanki kawy, bo też kawą to miejsce się szczyci. Oprócz tego Luigi oferuje makarony „kuszących sosach” i „osładza życie deserami”. Chyba znacie już nasze zdanie na tematach takich akrobacji językowych. Mimo to zaryzykowaliśmy, bo mieliśmy ochotę na „apetyczne ciabatty”.
Od razu wspomnę, że noworoczny obiad planowaliśmy zjeść zupełnie gdzie indziej, ale szybka analiza otwartych lokali kazała nam zweryfikować plany i wybrać się na Kazimierz. Który wyjątkowo tego dnia oferował dość spory wybór miejsc do parkowania (tak wiemy, że mamy 20 min spacerem na Kazimerz, ale nasz pierwotny cel podróży wymagał samochodu). Po krótkim przeglądzie dostępnych opcji, trafiliśmy do Dużego Pokoju. Restauracja ta znajduje się na ulicy Izaaka, w miejscu które jeszcze całkiem niedawno zajmował Warsztat. Ten został przeniesiony do lokalu obok, najwidoczniej z potrzeby większej ilości stolików. Ale o Warsztacie będzie innym razem.
(więcej…)
Dziś, w trzy tygodnie po berlińskiej edycji Foodstocku, Forum Przestrzenie znów otworzyło swe podwoje dla miłośników jedzenia. Tym razem z okazji festiwalu kulinarnego Najedzeni Fest, edycja jesienna. Oczywiście nie mogło tam zabraknąć Widelca uzbrojonego, jak zwykle, w widelec i aparat fotograficzny.
(więcej…)
Dziś część druga relacji z Moraw. Tym razem o kulinarnych urokach Brna. I o prawdziwej czeskiej kuchni. na początek jednak: Zelný trh czyli taki brneński kleparz. Mnóstwo straganów z warzywami i owocami z morawskich pól i sadów. Niestety takiej obfitości warzyw nie znajdziecie w menu czeskich restauracji. Tam królują mięso, ziemniaki i knedliki. Miałam wielka ochotę zakupić doniczkę z papryczkami chili, ale Widelec odmówił noszenia jej przez cały dzień.
Zelný trh
Jeżeli planujecie wyjazd na wakacje w granicach Unii Europejskiej i chcecie się zaopatrzyć w kartę EKUZ, a do waszego wyjazdu zostało więcej niż trzy tygodnie to zamówcie sobie tę kartę korespondencyjnie. Inaczej czeka was spędzenie jakichś trzech godzin w przybytku przy ulicy Batorego 24. My, dzięki uprzejmości miłej pani, która przekazała nam bloczek pobrany jakąś godzinę wcześniej, w kolejce musieliśmy stać jedynie 2 godziny. A właściwie jakieś 20 minut, bo zamiast czekać w NFZ, zjedliśmy śniadanie w Coffee Club i załatwiliśmy reklamację w Galerii Krakowskiej.
