13 października 2013

Nie tylko krzywa wieża czyli Widelec w Pizie

Agnieszka Bary, Podróże, Recenzje, Restauracje, Zakupy Chleb, Co zjeść, dziczyzna, Gdzie zjeść, Kanapka, Kawa, Krewetki, kuchnia włoska, makaron, owoce morza, podroby, Podróże, Ryby, Wołowina, Włochy, ziemniaki

Już od jakiegoś czasu o kierunkach naszych wycieczek decydują nie tylko atrakcje turystyczne, ale i kulinarne. Tak też było w przypadku Pizy. Choć muszę przyznać, że krzywa wieża  nas oczarowała. Lubiliśmy ją odwiedzać szczególnie w nocy, kiedy nie była otoczona tłumem turystów. Za to jedzenia w bezpośrednim sąsiedztwie Piazza dei Miracoli nie mogę polecić. Któregoś dnia złapała nas ulewa i nie mieliśmy innego wyjścia jak tylko usiąść na kawie w pierwszej lepszej kafejce. Jako, że zbliżała się pora lunchu, a śniadanie, choć smaczne (croissant z Nutellą), nie było zbyt obfite, zamówiliśmy też panini. Gdzie jak gdzie, ale we Włoszech panini powinny być dobre. Nie mogliśmy się bardziej mylić. O ile panino Widelca z gotowaną szynką było jeszcze zjadliwe, to moje z salami i mozzarellą było po prostu tłuste i pozbawione smaku. Brrr.

Mamy tez jednak dużo pozytywnych wspomnień kulinarnych z Pizy. W wyborze restauracji posiłkowaliśmy się opiniami w Internecie, tak aby przez 3 dni poznać to, co Piza i kuchnia toskańska mają najlepszego do zaoferowania. No i oczywiście pragnęliśmy zjeść jak najwięcej owoców morza, które nigdzie nie smakują lepiej niż w sąsiedztwie morskiego wybrzeża. Dlatego nie powinien dziwić fakt, że pierwszego dnia wybraliśmy się do Le Repubbliche Marinare – restauracji specjalizującej się w owocach morza. Jedno jest pewne: gdyby nie Google Maps, nigdy byśmy tam nie trafili, bo restauracja mieści się w wąskiej uliczce, do której wchodzi się przez niską bramę. Ale naprawdę warto ją odnaleźć.

Widelec spróbował rewelacyjnej ośmiornicy na czerwonym ryżu i carpaccio  z fenkuła (9 EUR). Nigdy jeszcze nie próbowałam tak fantastycznie przyrządzonej ośmiornicy i choćby dla niej warto było odwiedzić ten lokal. Poza tym Widelec zjadł rybę pieczoną w prosecco z oliwkami i cebulą (22 EUR), którą kelner wyfiletował na naszych oczach. Trochę żałujemy, że nie nakręciliśmy filmiku. Ja spróbowałam kalmarów (8 EUR) i ręcznie robionego makaronu z krewetkami 12 EUR). Dawno nie jadłam tak pełnych smaku krewetek. Niestety, te podawane w polskich restauracjach są zazwyczaj całkowicie nijakie. Te w Pizie przypomniały mi jak powinny smakować krewetki.

Podczas wizyty w Repubbliche Marinare, Widelec zaobserwował, że siedząca za mną para (dużo starsza od nas), nie tylko, podobnie jak my, podjada sobie wzajemnie z talerzy, ale też zbiera próbki pokarmów do profesjonalnych naczyń. Poczuliśmy się jak na planie „Skrzydełko czy nóżka”. Czyżby to szpiedzy przewodnika Michelin? 😉

Po smacznym, ale, co tu dużo mówić, kosztownym lunchu w Repubbliche Marinare, następnego dnia postanowiliśmy być bardziej oszczędni i udaliśmy się do Numero Undici. Jest to lokal samoobsługowy, ale jego oferta jest o niebo lepsza niż w podobnych lokalach w Polsce. Duży wybór przystawek, zupy, dań mięsnych, rybnych i wegetariańskich. Jedynym problemem może być fakt, że menu i instrukcje w restauracji są tylko po włosku. Na szczęście obsługa jest przesympatyczna i chętnie pomaga zagubionym turystą. Nasze dania wybieraliśmy trochę w ciemno, bo nie wszystko zrozumieliśmy i tak udało nam się zjeść doskonałe papardelle z mięsem z dzika (8 EUR). Drugi zamówiony przez nas makaron były równie prosty co smaczny: Tagliatelle z cukinią i kalmarem (8 EUR) doprawione było zaledwie solą i oliwą, ale niczego mu w smaku nie brakowało. Taką kuchnię włoską lubimy!

Kolejnym odwiedzonym przez nas miejscem była Osteria I Santi, słynna nie tylko z dobrego jedzenia, ale i ciekawego wystroju, którego niestety nie udało nam się w całości uwiecznić, bo z racji ładnej pogody kolację spożywaliśmy w ogródku. Spróbowaliśmy grzanek czosnkowych w oliwie (4 EUR). Takie proste a takie pyszne! Jednak prawdziwym rarytasem okazał się talerz toskański – zestaw pięciu kanapeczek z rożnymi dodatkami: pastą z wątróbki na ciepło, grzybami, tapenadą z oliwek, soczystymi pomidorami , ogórkiem i śmietaną (5EUR). Naszym zdecydowanym faworytem była pasta z wątróbki i wkrótce podejmiemy próbę odtworzenia jej w domu. Oczywiście na przystawkach się nie skończyło. Zjedliśmy też wyśmienitą polędwicę: ja – z rukolą i parmezanem a Widelec (ah rozpusta!) ze słoniną (15 EUR każdy). Oczywiście nie mógł się tez powstrzymać od zamówienia dodatkowo frytek i szpinaku, co okazało się błędem, bo frytki były z mrożonki a szpinak kompletnie niedoprawiony. Nie zepsuło nam to jednak kolacji bo wołowinka była przednia: soczysta, lekko krwista. Taka jak lubimy.

W ostatni dzień wybraliśmy się do Viareggio żeby nacieszyć się słońcem i plażą przed powrotem do Polski. Na końcu deptaku, nad kanałem  znaleźliśmy niewielką barkę, z której sprzedawano smażone owoce morza i ryby (8 EUR za porcję). Można też było spróbować smażonych grzybów. My zdecydowaliśmy się na mix owoców morza i dorsza. Już po złożeniu zamówienia zauważyłam dopisek na menu, że dorsz był mrożony. No trudno. I tak smakował super.

W Pizie spędziliśmy tylko trzy dni a oprócz wyżej wymienionych potraw próbowaliśmy też pizzy, lodów, ciastek i oczywiście kebaba. Widelec nie mógł sobie tego odmówić. Delektowaliśmy się winem, Aperol spritzem i sardyńskim piwem. Odwiedziliśmy uliczny targ i jarmark produktów z Kalabrii, gdzie zakupiłam pyszny makaron grzybowy. Kupiłabym dużo więcej (ach te słoiczki!), ale podróżowanie Ryanairem z bagażem podręcznym ma swoje ograniczenia. Na pociechę na lotnisku zakupiliśmy jeszcze salami z truflami. Czujemy, że ta wycieczka to była dopiero przygrywka do poznawania smaków Toskanii i już myślimy o powrocie w te rejony.